شاهدوست رییس اداره ورزش و جوانان شهرستان گناباد اسامی یکصد برنده خوش شانس همایش بزرگ پیاده روی صبح و نشاط را اعلام کرد ...

فصل انتخابات شد    موسم شکر آب شد

باز امده اند خیلی     از عاشق وهم لیلی

فریاد زنند هر دم    ما مشتعلیم هر دم

از جنس شمایانیم   همراه عزیزانیم

اصلاح طلب هستیم      ما اهل اصول هستیم

مستقل از این جمعیم  ما زاده هر دردیم

پایدار به میدانیم         چون فکر غریبانیم

اباد کنیم این شهر   اوازه شود در دهر 

ما بیل وکلنک اریم    ما توپ وتفنگ اریم

لابد همه میدانند    اینها همه  دانایند

چون راه گناباد را   چشم بسته میرانند

اری همه تان خوبید    در دل همه محبوبید

لیکن چه سازم من   یک رای  در این دامن

کاش اید ان روزی         رای  ها همه کیلویی

تا من بتوانم  هم         سر جمع دهم سرجمع

 تاچهار سال دگر  هم من    گندم کنم خرمن

حتما شما یان هم             با من شوید همدم

این وضع گناباد است    شاید که خرابات است   یا حق

 این را ودیعی گفت        حتما گلی بشکفت؟!!!!!

سال 94 امد ومثل اختاپوس دست انداخت روی سر 93 وپدرشو در اورد؟!حکم

روزگار همینه هرکه زور وقدرتش بیشتر باشه  حاکم میشه واگه شانس بیاره ویا بقول

نسل امروزی زرنگ باشه مدت مدیدی میتونه حاکم باشه وبر خر مراد بتازونه!حالا

خیلی از موقعیتها هم زمانبندی شده است برای این ادم دوپا وبه حکم قضا مرحله به

مرحله اتفاق می افتد مثل سیکل زندگی،اما مهم در این میان اینه که از فرصتهایی که

بدست می اوریم  به نحو احسن ودرست  استفاده کنیم.این شعارو همه میدن ومن شاید

اخرین نفری باشم  در تکرار آن.اما اصل  اینه که واقعا به حقمون وجایگاهمون در

جامعه راضی باشیم.دیدی کسانی را که اس وپاسند ومفلس اما خیلی خوشحال

وراضی  وشاد وپر انرژی فکر کنم هندیها ژاپنیها ودانمارکیها اینجوریند.(محض

اطلاع تنها 3 درصد ایرانی ها بسیار زیاد شادکام هستند) در هر صورت هنر شاد

بودن  وشاد زندگی کردن رو ما ایرانیها وخصوصا ما خراسانیها نداریم یا کم داریم.

لذا من امسال را سال شادی ونشاط در هر شرایطی مینامم وامیدوارم همه مردم دنیا

همیشه عمرشان شاد وپر نشاط باشند .به ویژه بازدید کنندگان این وبلاگ ناچیز  بقول

سعدی شیرین سخن:

خوش باشید وبرقرار  تو وبلاگم نظر بذار

یکی از آداب عید نوروز ، جمع شدن تمام افراد خانواده بر سر سفره عید در لحظه تحویل سال نو موقع تحویل سال نو همه اهل خانه با لباس نو بر سر سفره می نشینند، مادر اسپند دود می کنند، یکی از بچه ها شمع روشن می کند، پدر قرآن می خواند و … هر کدام از این آداب و رسوم عید ، فلسفه خاص خود را دارد؛ مادر اسپند دود می کند برای دوری از چشم زخم حسود، با روشن کردن شمع، بر روشنایی خانه و زندگی تاکید می شود و از خانواده بزرگ افراد خانواده می خواهند تا در سال نو، خانه آنها را با شمع وجود پدر و مادر نورانی کند؛ قرآن خوانده می شود تا در آغاز سال نو دل ها به سوی خداوند بزرگ سوق داده شود و از صاحب قرآن خواسته شود که در این سال جدید نیز یار و مددکار اهل خانه باشد، حضور ثابت و گسترده قرآن نه تنها در سفر عید بلکه در تمام آداب اجتماعی نوروز نشان از مردم ایران زمین توجه به قرآن دارد و قرائت قرآن و بوسیدن آن در ساعات تحویل سال از جمله آداب سال تحویل است.

بر سر سفره عید، سکه، برنج، آب، ماهی قرمز، آیینه و … نیز دیده می شود که سکه نشان از خیر و برکت و رفاه؛ برنج، نشانی از خیر و برکت و فراوانی؛ آب، نشان صافی و پاکی و روشنایی و گشایش کار؛ ماهی قرمز، شگون دارد؛ آیینه، برای رفع کدورت و نشانی ازصفا و پاکی و یکرنگی است.افراد خانواده بعد از تحویل سال نو با هم روبوسی کرده و عید را به هم تبریک می گویند و برای هم سال خوب و پربرکتی را آرزو می کنند.

بسم الله الرحمان الرحیم  سال 1392  به سرعت برق وباد گذشت چشم بر هم گذاشتیم وارد سال 93 شدیم با خودم میگویم الکی نیست این آدمیزاد دو پا 100 سال وگاها بیشتر هم عمر میکند.365 طلوع وغروب خیلی هم زیاد نیست؟!.حالا شبها را که همه خوابند جزعده معدودی که مشغول کار وتلاشند. اما واقعا اینگونه نیست برای یک بی خانمان وکارتن خواب یا یک مریض سرطانی یا یک جانباز بد حال شیمیایی، یک جانباز 70 درصد ،یک زخمی تصادفی، ممکن است چند ثانیه یه اندازه چند سال  طول بکشد.یا  یک چوپان ویا یک کشاورز مشغول ابیاری  یک پلیس ،یک دکتر یا پرستار شیفت ممکن است یک شب را به سختی به صبح برساند.حتی سارقان محترم(همان افتابه دزدها)  هم شبهای پر مشقتی را در طول سال پشت سر میگذرانند.اگر چه دزدان میلیاردی زیادی شبها را به عیش ونوش مشغولند به ما چه.!علی ایحال  سال نود ودو به آخرش رسید.با همه خوبیها وبدیهایش ،با همه زشتی ها وزیبائی هایش،با همه اوج وحضیض هایش گذشت.بقول حافظ (عالم تمام گشت وبه پایان رسید عمر        ما همچنان در اول وصف تومانده ایم) .........

با خود می اندیشیدم که چه خوب بود که با اتمام سال انسان مانند یک نوزاد  پاک وبی گناه وبی غرض ومرض وقرض و وام (انهم از نوع صندوقیش)و....  وارد سال جدید می شد وسال مانند دیواری آتشین ! جلو ورود بدیها وناپاکیها،نامردیها ونامردمیها ،ناحقی ها وکدورتها  وهرچه ناخوب هست را به سال جدید می گرفت.اما چنین نیست وبدهیها از دیوار هم پریدند ووارد سال 93 شدند. بخاطر همین سال 93 را سال بیداری وجدان  وبازگشت بسوی خدا مینامم  وامیدوارم سال پر از سلامتی شادابی ونشاط وشادکامی وموفقیت برای همه بازدیدگنندگان این وبلاگ باشد. ودر آخر باز هم با حافظ( تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد  وجود نازکت آزرده گزند مباد) الهی جیبتان پر پول باد   سراسر زندگیتان  مسرور باد

الحمدلله رب العالمین والعاقبه للمتقین

خداوند منان را شاکرم بر نعمات بسیاری که برما ارزانی داشت وفرصتهای نابی را در اختیار ما قرار داد. البته بایدقدر فرصتها را بدانیم وسپاسگزار خالق آن باشیم.

حضور در صحنه رقابت چهارمین دوره شورای اسلامی شهر گناباد از توفیقاتی بود که برای اینجانب حاصل گردید .الحق که مردم با عشق وانگیزه در این صحنه حاضر شدند وخوش درخشیدند.حقیر بعنوان یک عضو کوچک از جامعه از تک تک کسانیکه به من رای دادند تقدیر وتشکر میکنم .وبقول حضرت حافظ ((فدای همت آن نازنینم  که کار خیر بی روی وریا کرد)).دست مریزاد ،البته از کسانیکه بمن رای ندادند هم گله ای ندارم که بقول حضرت حافظ((لاف عشق وگله از یار زهی لاف دروغ   عشق بازان چنین مستحق هجرانند)).هر چه بود گذشت، بهر حال رقابت است ورقبای ما پیروز شدند که این موفقیت بر همه انها مبارک باد.کم کاری خودم وکسالت بد موقع  ناشی از عوارض جنگ ومشکلات باعث شد که نتوانم بخوبی در این مرحله حاضر باشم وگرنه بقول مربیان فوتبال تیم ما کم نداشت، بازی دست ما بود فقط نتوانستیم گل بزنیم؟!انشالله کسانیکه وارد شورا شدند شعارهای دهن پر کنی که دادند فراموش نکنند واین نباشد که مردم فریبی خواهد بود.من بعنوان یک شهروند خواسته های مردم را منعکس خواهم کرد واماده ارائه طرح برای توسعه وتعالی شهرمان گناباد هستم. ومن الله اتوفیق                                                                     علیرضا ودیعی نوقابی خرداد 92

خورشید در میانه آسمان بود که سپاهیان نادرشاه افشار وارد دهلی شدند به پادشاه ایران زمین گفتند
اجازه می دهید وارد قصر پادشاه هند محمد گورکانی شویم ؟
نادرشاه گفت اینجا نیامده ایم پی تخت و تاخ ، بگردید و مزدوران اشرف افغان را بیابید .
هشتصد مزدور اشرف ، که بیست سال ایران را ویران ساخته بودند را گرفتند . نادر رو به آنها کرد و گفت :
چگونه بیست سال در ایران خون ریختید و به ناموس کسی رحم نکردید ؟ ! آیا فکر نمی کردید روزی به این درد گرفتار آیید ؟
مزدوری گفت می پنداشتیم همه مردان ایران ، شاه سلطان حسین هستند و ما همواره با مشتی ترسوی صفوی روبروییم.
از میان سپاه ایران فریادی برخواست که ما همه نادریم ! و مردان سپاه بارها این سخن را از ته حنجره فریاد کشیدند . ” ما همه نادریم “
و به سخن ارد بزرگ : کشوری که دارای پیشوایی بی باک است همه مردمش قهرمان و دلیر می شوند .

در بصره امیری بود و روزی در باغ خود چشمش به زن باغبان افتاد و آن زن بسیار با عفت و پاکدامن بود. 
امیر باغبان را برای کاری بیرون فرستاد و به زن گفت: برو درها را ببند. 
زن رفت و برگشت و گفت: همه ی درها را بستم غیر از یک در که نمی شود بست. 
امیر گفت: آن کدام در است؟ 
زن گفت: دری که میان تو و پرورگار توست و با هیچ سعی و تلاشی بسته نمی شود . 
امیر وقتی این سخن را شنید استغفار کرد و از کار خود توبه کرد