بسم الله الرحمان الرحیم  سال 1392  به سرعت برق وباد گذشت چشم بر هم گذاشتیم وارد سال 93 شدیم با خودم میگویم الکی نیست این آدمیزاد دو پا 100 سال وگاها بیشتر هم عمر میکند.365 طلوع وغروب خیلی هم زیاد نیست؟!.حالا شبها را که همه خوابند جزعده معدودی که مشغول کار وتلاشند. اما واقعا اینگونه نیست برای یک بی خانمان وکارتن خواب یا یک مریض سرطانی یا یک جانباز بد حال شیمیایی، یک جانباز 70 درصد ،یک زخمی تصادفی، ممکن است چند ثانیه یه اندازه چند سال  طول بکشد.یا  یک چوپان ویا یک کشاورز مشغول ابیاری  یک پلیس ،یک دکتر یا پرستار شیفت ممکن است یک شب را به سختی به صبح برساند.حتی سارقان محترم(همان افتابه دزدها)  هم شبهای پر مشقتی را در طول سال پشت سر میگذرانند.اگر چه دزدان میلیاردی زیادی شبها را به عیش ونوش مشغولند به ما چه.!علی ایحال  سال نود ودو به آخرش رسید.با همه خوبیها وبدیهایش ،با همه زشتی ها وزیبائی هایش،با همه اوج وحضیض هایش گذشت.بقول حافظ (عالم تمام گشت وبه پایان رسید عمر        ما همچنان در اول وصف تومانده ایم) .........

با خود می اندیشیدم که چه خوب بود که با اتمام سال انسان مانند یک نوزاد  پاک وبی گناه وبی غرض ومرض وقرض و وام (انهم از نوع صندوقیش)و....  وارد سال جدید می شد وسال مانند دیواری آتشین ! جلو ورود بدیها وناپاکیها،نامردیها ونامردمیها ،ناحقی ها وکدورتها  وهرچه ناخوب هست را به سال جدید می گرفت.اما چنین نیست وبدهیها از دیوار هم پریدند ووارد سال 93 شدند. بخاطر همین سال 93 را سال بیداری وجدان  وبازگشت بسوی خدا مینامم  وامیدوارم سال پر از سلامتی شادابی ونشاط وشادکامی وموفقیت برای همه بازدیدگنندگان این وبلاگ باشد. ودر آخر باز هم با حافظ( تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد  وجود نازکت آزرده گزند مباد) الهی جیبتان پر پول باد   سراسر زندگیتان  مسرور باد